Ben çoğu
insana göre çok şanslı biriyim.Kalabalık bir ailem,her istediğimi kısmen de
olsa alabilecek maddi durumumuz var ve en iyi üniversitelerden birine
gitmekteyim.Fakat her insan bir sır küpüdür.Dışarıdan göründüğü gibi
sanmamalıyız içini.Ben hiçbir zaman konuşmayı,içimi göstermeyi sevmedim.Hep içime
konuştum.Yankılarımla dertleştim hep.Hayatımda çok dönüm noktası oldu.Ama
hepsini içimde yaşadım.Bazen diyorum gerçekte bunları yaşamadım belki de hepsi
hayal gücümün bir oyunu.Ama rüyalarımda,yaşamımda bıraktıkları etkileri
maalesef görüyorum ve yaşıyorum.Belki benim yaşadıklarımı başkaları yaşasa çok
daha kötü durumda olabilirlerdi.Ben kendimi Polyanna’ya benzetirim.Gerçekten
polyannacılık yapmadan öyle yaşarım hayatı.Mesela hala sınavdan kötü bir not
alsam yanlışlarımı görebildiğim için sevinirim.Belki fazla mükemmeliyetçi
olduğum ve ileride hiç hata yapmamak için hatalarımı görmek hoşuma gider.Ama
başkalarının hatasını ödemek beni asıl yoran.Başkalarının hatalarının bedenimde,ruhumda,rüyalarımda,yaşamımda
bıraktığı izleri yok edememek beni asıl yok eden.Ama öyle bir çelişki var ki
yaşamımda tüm bu hataları yapan ve bana yaşatan insanlar benim bu dünyadaki en
sevdiğim ve hayatım boyunca benliğimde olan ve olacak insanlar.Ben onlarla var
oluyorum.
